حقانیت شیعه

بنام علی.

سخن درباره کسی است که ساکنان عرش(آسمانها) و فرشیان(زمینیان) به خاطر پیشدستی در سجده به ذات پاکش باهم در ستیز هستند. به هین خاطر اظهار ارادت گلچینی از شعرشاعرانی چون مولانا – فقیر- صغیر(صغیر اصفهانی)-غوث گیلانی- و . . . و سایر شاعرانی که گمنام بوده اند در ذیل برای عاشقانش قرار میدهم.

گلچینی از شعر شاعران در مقام حضرت علی

یاعلی گر بیایی به سر تربت ویرانه ما

بینی از خون جگر آب شده خانه ما

گر نکیر آید و گوید که بگو رب تو کیست؟

گویم آنکس که ربود این دل ویرانه ما.

(غوث گیلانی)

---------------------------------------

صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن

نفسی خراب خود را به نظر عمارتی کن

----------------------------------------

تا زبان نمودم به تکلم شب و روز

نام نام علی ورد زبانم باشد

گویند دم مرگ علی رابینی

ای کاش که هر دمم دم مرگ بود

----------------------------------------

ایمان به جز از حب علی پایه ندارد

قرآن به جز از مدح علی آیه ندارد

گفتم بروم سایه لطفش بنشینم

دیدم که علی نور بود سایه ندارد

-----------------------------------------

آنان که علی خدای خود پندارند

کفرش به کنار عجب خدایی دارند

-------------------------------------------

پرده بردار ز رخ  چهره گشا، ناز بس است

عاشق سوخته را دیدن رویت هوس است

آمدم در حرمت من ، به امید کرمت

زنده شد روح و تنم تا که رسیدم به رهت

آمدم غرق گناه و دل آکنده ز غم

تو شفاعت بنما ای که شوم خاک رهت

-----------------------------------------------

زمانه بر سر جنگ است یاعلی مددی

مدد بغیر تو ننگ است یاعلی مددی

گشود کار دو عالم به یک اشاره توست

به کار ما چه درنگ است یاعلی مددی

-------------------------------------------

گر خانه اعتقاد ویرانه نشدی

من فاش بگفتمی که معبود علیست

-------------------------------------

من علی اللهیم کافر شدم مومن کجاست؟

تا کشد شمشیر دین تا گردن کافر زند

----------------------------------------

دیده من غیر دیدار علی جوید نجوید

یا زبانم غیر اوصاف علی گوید نگوید

دست من غیر از کتاب مدح او گیرد نگیرد

پای ن غیر از طریق عشق او پوید نپوید  (صغیر)

مزرع جانم که آب آن بود از جوی رحمت

اندرآن غیر از گیاه مهر او روید نروید